Terugreis en Aankomst

Op 2 januari zijn we vertrokken. Op weg naar Nederland. Jammer genoeg bijna de hele route (meer dan acht uur rijden) in de regen en de mist, tja dat waren we niet meer gewend!

We hebben een tussenstop gemaakt in Selongey, Frankrijk, zo’n 40 km boven Dijon, in de Bourgogne, en slechts een paar kilometers van de autoroute A31. Een trip van 775 km, meer dan genoeg voor `pensionados’.

Nu nog ongeveer 680 km naar onze tijdelijke stek op de Utrechtse Heuvelrug waar we voor de time being een vakantiehuisje hebben gehuurd. Dit in afwachting van het nieuwe huis in Wijk bij Duurstede dat volgens de bouwers tussen 18 februari en 15 maart zal worden opgeleverd, mits de weerman meewerkt.

Overnacht in Le Natural, een familie hotelletje met slechts zeven kamers. Werkelijk een idyllisch plekje om lekker te eten en te slapen. Midden in het bos dat ze hier la forêt Selongéenne noemen, aan een kabbelend beekje, ligt deze voormalige watermolen en nu het hotel van madame Marie Turlot, die je op een zeer vriendelijke gastvrije familiale sfeer ontvangt. De kamer was wat ouderwets ingericht, maar ruim en comfortabel met een prima bed en in het hele hotel gratis internet. Wat echt grandioos is was het eten in het gezellige restaurant.

s´Avonds heerlijk een driegangen menuutje verorberd met een karafje wijn voor slechts € 13,90 p.p. 

      (waarom kan dit toch niet in Nederland?) en de volgende ochtend een petit-dejeuner Anglais – echt niet petit te noemen – in plaats van de gebruikelijke croissants met jam en boter voor een luttele € 6,50 de man/vrouw. Helemaal het buikje rond gegeten zijn we de volgende morgen weer vertrokken, waarbij we zelfs nog werden uitgezwaaid. Het verblijf voor ons drietjes (Miep verbleef gratis en was zelfs welkom in het restaurant) kostte ons all-in net iets meer dan € 75! Waar vind je dat nog? Dus mensen, prijs/kwaliteit; Marie is een toppertje.

Na een reis van weer zo’n dikke zeven uur, waarbij we rijdend over Luxemburg de auto reuze verwend hebben met  een volle tank benzine tegen een prijs van € 1,31 per liter, aangekomen in het, zoals men het hier zelf nogal opportunistisch noemt, recreatiedorp.

Een “chalet” toegewezen gekregen à raison van € 600 per maand, exclusief energiekosten (begroot in de winter op ca.€ 175 per maand en dat voor een ruimte van een krappe  40m²!).

Een dikke teleurstelling voor wat we ervoor krijgen. Niet waard om de camera voor uit te pakken !

Eigenlijk is het een veredelde stacaravan, niet of onvoldoende geïsoleerd met een wel heel summiere inrichting. Voorbeelden? Boven ons hoofd hangen een paar TL-plafonnières – we hebben de volgende dag zelf maar een paar gezellige lampjes gekocht – evenals een koekenpan en een snijplank. Wat ook ontbreekt is een magnetron of oven, evenals een toiletpapierhouder, een planchet boven de wastafel en klerenhangers. Ergerlijk!  Een blind paard kan hier echt geen schade aanrichten. Waarom we in hemelsnaam ook nog een borg van € 600 moesten betalen, is ons echt een raadsel. (denk even aan dat paard…), maar bij nader inzien, als men honderd huisjes verhuurt ontstaat er toch een permanent extra werk-kapitaal van ca.€ 60.000!

Na ons beklag heeft men na een paar dagen wat ontbrekend keukengerei aangeleverd, waaronder een vergiet, en een “royaal” aantal klerenhangers (wel vier stuks!). Pollepels zijn er nog steeds niet. We zullen hier de naam van dit park niet noemen, dat zullen we elders op het internet wel doen, maar in principe is dit een schande en wel heel anders dan wat we in Spanje voor € 500 (incl. energie) hebben ervaren.

Wat opvalt is dat het “dorp” goed bezet is. Veel chalets zijn bewoond met alleenstaanden, maar ook met gezinnen met kinderen en buitenlandse werknemers (het barst hier van de bestelbussen met Poolse nummerborden.) Het verhaal gaat dat echtscheidingen en huisuitzettingen debet zijn aan de hoge bezettingsgraad. We hebben gevraagd om een beter onderkomen, maar dat bleek niet mogelijk, alles is verhuurd en dat in de winter!

Dus in principe hebben we weinig recht van spreken en mogen we blij zijn dat we een dak boven ons hoofd hebben.In ieder geval; We zitten hier voorlopig t/m 31 januari en zijn op zoek naar wat anders, - we hopen dat het lukt -, maar ook in andere parken blijkt de bezetting hoog en zijn de meeste objecten permanent verhuurd, hetgeen blijkbaar in deze crisistijd door de overheden wordt gedoogd en waarbij een oogje wordt dicht geknepen.

Nou lieve mensen, dat waren onze belevenissen tot en met 16 januari 2013. Binnenkort spreken we elkaar wel weer persoonlijk en zodra we in Wijk bij Duurstede onze draai hebben gevonden laten we dat jullie weten.

Bedankt voor jullie aandacht en de leuke en lieve reacties die we van jullie mochten ontvangen!

Groetjes, Yvonne, Rob & Miep